Press "Enter" to skip to content

Ga De Discussie Niet Aan!

Ik ben een tijdje betrokken geweest bij de politiek in de gemeente waar ik geboren ben. Tijdens mijn bestuursjaar bij mijn studentenvereniging ging ik een jaar lang naar iedere politieke vergadering waarvan het handig was om op de hoogte te zijn van het onderwerp. Dus als het over studenten of huisvesting of een ander relevant onderwerp besproken werd zat ik vol ornaat op de tribune met een paar andere leden. Na dat jaar ben ik ruim een half jaar betrokken geweest bij een politieke partij. Een verhuizing naar een andere gemeente was een van de redenen om daarmee te stoppen. Een andere reden was dat ik me erg irriteerde aan het gebrek aan verbinding bij de partijen onderling. Mijn partij zat in de coalitie en mijn voorzitter was eigenlijk de hele week bezig met het blussen van brandjes.

Ik krijg tijdens mijn opleiding veel lessen over pastoraat en presentie, waar het gaat over het luisteren naar de ander en het worden begrepen. Wat ze in de politiek doen. Zowel lokaal als landelijk is hun mening roepen, niet vertellen, maar echt roepen. In plaats van dat ze elkaar verschillen proberen te begrijpen. Wat ze doen is de mening van hun achterban roepen, zodat die blij zijn en dan een video maken van het debat waarin hun standpunt in het licht komt en waarin de hypocrisie van de andere partij wordt laten zien. Een heel klein voorbeeld. Stel de ene partij wilt een cultureel centrum plaatsen op een leegstaand grasveld, maar een andere partij wilt er een schoolgebouw plaatsen. In plaats van dat ze naar elkaars verhaal luisteren gaan ze met elkaar in discussie, waardoor het enorm lang duurt voordat er überhaupt iets gebeurd. In plaats van dat ze naar elkaar luisteren en zoeken naar een situatie waarin ze beide kunnen krijgen wat ze willen, gaan ze hun achterban laten zien hoe belachelijk de ideeën van de ander zijn. Terwijl een school en een cultureel centrum heel goed naast elkaar kunnen staan en gebruik kunnen maken van elkaars faciliteiten.

Ik vind de debatten op televisie ook nooit zo interessant. Als ze bij OP1, Beau, M of Jinek met elkaar in discussie gaan is het vaak ordinair modder gooien. Als je kijkt naar wat Tim Hofman bijvoorbeeld deed tegen Gert-Jan Zegers. Dat was vooral zonder enige vorm van diplomatie roepen hoe belachelijk het is dat kerken 30 man aan bezoekers mogen ontvangen en het theater niet. Gert-Jan Zegers wilde wel luisteren, maar kreeg er de ruimte niet. Dus waarom worden ze niet een uurtje in een kamer gezet waarin ze een kopje koffie, thee of een biertje drinken en nader tot elkaar komen. Waarin ze hun verhaal vertellen en waarom het ze stoort dat de een wel krijgt wat de ander wil ofzo.

Van roepen en schreeuwen is nog nooit iemand van overtuigd. Diegene die het hardste roept heeft echt niet altijd gelijk weetje. Houd daarom altijd de regel in gedachten ‘win de ziel, niet het argument’. Als je kijkt naar die ordinaire conflicten tussen Kick Out Zwarte Piet en voorstanders van Zwarte Piet. Ik vind dat misselijkmakend. Roepen en schreeuwen. Bedreigen en slachtoffer spelen. Ga nou eens met elkaar in gesprek.

Stephen Covey heeft het in zijn boek de Zeven Eigenschappen voor Effectief Leiderschap of ‘Eerst begrijpen… dan begrepen worden’. Dit is de vijfde eigenschap. Ik zal er kort een samenvatting van geven.

In onderlinge communicatie gaat het om je gedrag, overtuig de ander niet met woorden, maar door je doen en laten. Wees een voorbeeld in je gedrag. Stel je open voor de ander. Om iemand te begrijpen moeten je namelijk naar de ander luisteren. Empathisch luisteren heeft alleen zin als er een persoonlijkheid achter zit die aanzet tot openheid en vertrouwen. Luister met aandacht naar de ander. Want als je selectief luistert dan probeer je eigenlijk te zoeken waarom de mening of de overtuiging van de ander belachelijk is. Empathisch luisteren betekent dat je je verplaatst in de ander. Je bekijkt de wereld zoals de ander die bekijkt. Je begrijpt zijn overtuiging. Je begrijpt wat de ander voelt. De essentie is niet dat je het met de ander eens bent, maar dat je nader tot elkaar komt. Verbonden voelt met de ander.

Een ander boek wat ik nu aan het lezen ben is ‘How to win friens and influence people’. In het Nederlands ‘Hoe je vrienden maakt en de ander beïnvloed’. Dat is een boek van Dale Cargenie en komt uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Maar nog steeds super relevant. Ik kreeg deze is ook veelvuldig aanbevolen. Ik heb het nog niet uit, maar hij heeft het er in ieder geval over dat er in een ruzie niet valt te winnen en dat je de discussie niet aan moet gaan. Wellicht maak ik nog een podcast waar ik zijn standpunten uitleg.

Dan is het nu tijd voor de Bijbelse uitleg. Want laten we het over het grootste voorbeeld hebben van iemand die eerst de ander begreep om dan begrepen te worden. De persoon die de discussie niet aanging, maar het duidelijke en heldere standpunten Zijn verhaal vertelde.

Het verhaal gaat als volgt en is te lezen in Johannes 4: 1-30. Omwille van de lengte ga ik het verhaal niet helemaal voorlezen. Ik zal het verhaal samenvatten en gelijk uitleggen.

Jezus was op reis en moest door Samaria heen. Dat was en gebied naast Israël. De Israëlieten en de Samaritanen waren geen vrienden. Sterker nog, ze waren vijanden van elkaar. Ze waren verdeeld en zochten geen toenadering of verbinding met elkaar. De leerlingen van Jezus waren eten halen en Jezus zat alleen bij een waterput. Samen met een Samaritaanse vrouw. Zij ging midden op de dag water halen. Dat was op het warmste moment van de dag. Mensen zoeken dan afkoeling of houden een siësta. Deze vrouw ging uit schaamte naar de put. Jezus sprak haar aan. Zij was verbaasd. Hoe kon Hij als Jood tegen mij, een Samaritaanse, aanspreken? Ze waren toch vijanden van elkaar? Jezus ging met haar in gesprek.

Maar Jezus kende deze vrouw heel goed. Jezus wist precies wat er in deze vrouw omging. Wie ze was en waarom ze daar was. Jezus vroeg haar om water, waarop de vrouw zei ‘Maar U heeft helemaal geen emmer’. Hoe kon ze dan water voor Hem pakken. Toen legde Jezus uit dat als zij wist wie Hij was, zij Hem om water zou vragen. Want dan zou je nooit meer dorst krijgen. Want Jezus wordt ook wel levend water genoemd. Zij dacht gelijk. Hé! Als ik van dat water kan drinken en nooit meer dorst krijg, dan kan ik me altijd verschuilen. Jezus wist dat de beerput leeg moest en ging verder met haar het gesprek aan. Hij zei  ‘haal uw man erbij’. Oepsie. Dat was het gevoelige punt. Want Jezus wist heel goed dat zij vijf mannen had gehad en dat de man met wie ze nu was niet haar man was. Daar schaamde ze zich dus voor en toen zij begreep dat Hij haar volledig begreep, begreep ze ook wie Hij is. Toen ze dat alles begreep kon ze niets anders dan vertellen over Jezus. Ze schaamde zich niet meer, want zij begreep dat Jezus de verlosser is.

Eerst begrijpen, dan begrepen worden. Ik heb in mijn leven veel met kritische mensen samengewerkt. Niet iedereen was het altijd met mij eens en dat zorgde weleens voor wrijving bij de ander. Niet dat de ander boos was op mij ofzo. Diegene wilde dan met mij de discussie aangaan. Ik kan dan vel terug reageren en zeggen hoe de vork in de steel zit. Maar mensen willen gewoon graag hun verhaal vertellen. Zeggen waarom ze geloven wat ze geloven. Vertellen wat hun waarden en hun overtuigingen zijn. Als je probeert de ander te begrijpen en niet gelijk de discussie aan te gaan, dan merk je dat de ander ook open staat voor jouw verhaal. Dan kan je in alle rust uitleggen wat voor jou de doorslag heeft gegeven om de keuzes te maken die je gemaakt hebt.

Ik hoop dat het je lukt om dit in praktijk te brengen. Lees ook zeker die twee boeken die ik eerder heb aangehaald. Dat zijn echt boeken die je verder kunnen helpen. Ik wens je veel succes en tot volgende week bij #Omarm Podcast.

Volg me op Social Media

Be First to Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoi mijn naam is Tim Wildeman en mij kan je bereiken via: timwildeman@hotmail.com 0612563692