Je hebt er vast wat van meegekregen. De “One-Love” actie van de KNVB, waarbij alle aanvoerders van de eredivisie een aanvoerdersband moesten dragen met daarop de woorden “One Love”. Waarbij een aantal kleuren in de vorm van een regenboog staan, die volgens de KNVB staan voor verbinding in het voetbal en is dus tegen alle vormen van discriminatie. Deze band werd geïntroduceerd als actie van compassie voor de manier waarop met mensen in de lhbti+ omgegaan wordt in landen zoals Qatar, waar het wereld kampioenschap voetbal zal plaatsvinden volgende maand.
Het lijkt erop dat de band vooral geassocieerd wordt als statement voor de acceptatie van homo’s en als een steuntje in de rug van homo’s die nog in de spreekwoordelijke kast zitten en eigenlijk uit de kast zouden moeten komen.
Het statement heeft veel stof doen opwaaien. Vooral door de aanvoerders van Excelsior en Feyenoord. De aanvoerder van Excelsior droeg een band waar driemaal het woord “respect” op vermeld stond en de aanvoerder van Feyenoord droeg de band over aan iemand anders.
De aanvoerder van Feyenoord heeft aangegeven respect voor iedere vorm van liefde te hebben en tegen iedere vorm van discriminatie te zijn. De aanvoerder van Excelsior vond het statement van de KNVB niet krachtig genoeg en vond dat er sprake moest zijn van respect voor ieder mens en iedere groep.
En dan barst de bom. Zo erg dat de KNVB een vervolgactie met deze aanvoerdersband heeft geannuleerd.
Er is enorm veel verdeeldheid in Nederland. Dat is het meest zichtbaar in de politiek. Als je kijkt naar hoeveel partijen en kleuren er zijn. Er zijn 20 politieke partijen, waarvan er vier zijn ontstaan na de verkiezingen van 2021. Er zijn in Nederland meer dan 200 nationaliteiten. Dus het is logisch dat er verdeeldheid is Nederland en dat niet iedereen hetzelfde denkt over bepaalde onderwerpen. Zeker niet als de onderwerpen heel gevoelig liggen. Als er over onderwerpen waar vanuit je geloof, traditie en cultuur en duidelijk en onbreekbaar standpunt wordt ingenomen, dan is het heel moeilijk om van andere gedachten gebracht te worden. Zeker als er bij het hebben van een andere mening sprake is van uitsluiting, dreiging en geweld. Dan is het heel lastig om een afwijkend standpunt in te nemen.
Wat er in Nederland gebeurt als je een afwijkende mening hebt of dingen hebt gedaan de door een groepering niet door de beugel kan vind ik verschrikkelijk. Dan is het over en sluiten, dan krijg je direct het label gecanceld op. Dan ben je voor onbepaalde tijd vogelvrij en is het heel lastig om terug te keren in de maatschappij. Kijk maar naar mensen als Bilal Wahib en Martijn Koning, zij zijn voor een bepaalde tijd gecanceld geweest. Kijk naar mensen zoals Ali B en Marco Borsato. Zij zijn zonder een eerlijk proces al veroordeeld door een groot deel van de maatschappij. Er is vaak sprake van trial by media, in het Nederlands “vonnis door media”.
Het wokeisme begint veel de overhand in te nemen. Mensen nemen een standpunt in en daar mag niet van afgeweken worden.
De aanvoerder van Feyenoord heeft voor de camera van ESPN bij Hans Kraaij jr. driemaal aangegeven niet het uithangbord voor de “one love” actie. En weet je wat ik heel erg mis in dit soort situaties? Dat we het goed en uitgebreid, open en transparant over dit onderwerp hebben. Dat we naar elkaar luisteren. Pierre van Hooijdonk zei het heel treffend bij NOS Studio Voetbal. Hij begreep de actie niet. En dan zeg ik, als je iets niet begrijpt dat kun je er geen waardeoordeel over hebben. Het gaat erom dat je Socratische vragen stelt, dus open vragen zonder een oordeel, om de ander te leren begrijpen. Dat vat je samen en je stelt een vervolgvraag.
Waarom wil je deze aanvoerdersband niet dragen? Waar komt de overtuiging vandaan? Wat zegt je geloof hierover? Hoe denken je vrienden en familie erover? Wat zou het betekenen voor jouw leven als je wel die band zou dragen?
Maar het geldt ook voor de andere kant. Wat je niet kunt begrijpen als je zelf niet onder de lhbti+ community valt of nooit betrokken geweest bent bij iemand die in deze transitie zat, is de worsteling die ze meemaken. De twijfel en onzekerheid. Word ik nog wel geaccepteerd? Gaan mensen nog wel van mij houden? Ga ik gepest worden? Kan ik wel eerlijk tegen mijzelf zijn? Kan ik wel doen wat ik wil? Ben ik nog wel veilig?
Recentelijk hoorde ik een verhaal van iemand die in transgender is. Huilend vertelde hij zijn verhaal, over hoe moeilijk het is om verstoten te worden. Een andere keer sprak ik iemand die homo is en hij houdt niet van sport in het algemeen, want daar worden zo veel homo onvriendelijke dingen gezegd. Helaas zijn daar meer mensen schuldig over dan je denkt. Dat is heel pijnlijk en legt bloot hoe er daadwerkelijk gedacht wordt over de acceptatie van lhbti.
Veel kerken accepteren homo’s niet. Recentelijk heeft een christelijke band een optreden afgezegd, omdat de mannelijke predikant die getrouwd is met een andere man zou bidden tijdens het concert. Het gebeurt helaas zo ontzettend vaak in kerken dat homo’s, transgenders en dergelijke worden weggezet als zondig.
Laat ik dan maar even een hermeneutische reflectie doen over wat er in Johannes 9:1-3 staat. Hermeneutisch betekent dat je de tekst van toen vertaald naar het nu.
“In het voorbijgaan zag Jezus iemand die al vanaf zijn geboorte blind was. Zijn leerlingen vroegen: ‘Rabbi, hoe komt het dat hij blind was toen hij geboren werd? Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders?’ ‘Hij heeft niet gezondigd en zijn ouders ook niet’ was het antwoord van Jezus, ‘maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden’”.
Stel je zou de woorden “blind geboren” vervangen voor “homo”. Dus iemand was al homo vanaf zijn geboorte. Hoe komt het dat hij homo is? Heeft hij gezondigd? ‘Nee’ zegt Jezus. Hij heeft niet gezondigd en zijn ouders ook niet. Gods werk moet door hem zichtbaar worden. We mogen diversiteit vieren en Gods liefde wordt niet laten zien door 1 bepaalde manier van geloven of zijn. Gods wegen zijn veel groter en breder dan wij ons kunnen voorstellen.
We hebben allemaal een beeld van hoe we moeten leven en hoe we moeten geloven. Als je de aanvoerdersband wel of niet draagt, een andere vorm kiest of het niet dragen afwijst. We hebben allemaal een beeld van wat goed is. Waar we zouden mee moeten beginnen is stoppen met anderen veroordelen en beoordelen op wat ze doen en vanuit welke overtuiging. Je kunt de ander niet begrijpen. En het is wel heel makkelijk om de ander te cancelen, omdat die een andere mening heeft.
Ik zat laatst in de trein en had een gesprek over geloof en de kerk. Toen iemand die ik niet kende het gesprek met mij aanging. Hij vertelde over zijn geloof en zijn god. Hij geloofde niet in een god zoals ik deed. Hij gelooft in Odin uit de Noorse mythologie. Hij vertelde over hoe hij zijn geloof in praktijk bracht en wat het met hem deed. Het was een bijzonder gesprek. We waren het fundamenteel met elkaar oneens, maar gingen beide uit elkaar met een goed gevoel, want we hadden een goed gesprek. Ik geloof op een hele andere manier en breng dat totaal anders in uiting. Moet ik die ander dan zeggen dat hij het totaal verkeerd doet? Dat hij in een hel beland? Of dat het geloof in Jezus je veel gelukkiger zou maken? Ik geloof van niet. Hij vertelt zijn getuigenis en ik de mijne. We veroordelen elkaar niet, maar we gaven elkaar een hand en gaan weer over tot de orde van de dag.
Ik was vorige week op bezoek bij een bisschop van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, oftewel de Mormonen. Ook wij waren het op sommige punten totaal niet met elkaar eens, maar het gaat niet om elkaar te overtuigen. Het gaat om de verbinding en vieren dat we anders zijn. We weten niet wie het uiteindelijk bij het rechte eind heeft.
Veroordeel de ander niet op basis van de splinter in het oog van de ander, als je de balk in je eigen ogen niet gespot hebt.
Iemand uit je leven weren, omdat diegene anders is… dat is het meest verschrikkelijke wat je kunt doen. Als je sterk genoeg in je geloof staat, dan hoef je niemand te cancelen.
De ander ontmoeten en liefhebben is niet volgens jouw voorwaarden alleen. Het gaat misschien wel juist om de voorwaarden van de ander. Zo ook in kerken. We willen heel toegankelijk zijn en open, maar vaak wel volgens de manier die wij zelf gewend zijn.
Laten we daadwerkelijk one love hebben door elkaar niet uit te sluiten of buiten te sluiten. Laten we elkaar onvoorwaardelijk lief hebben. Want er zijn nu eenmaal manieren van leven en liefhebben die je niet kunt begrijpen. Er zit vaak veel meer achter. Stel daarom vragen en oordeel niet. Je overtuiging mag er zijn. Je verhaal mag er zijn. Of je nu homo bent of transgender. Of totaal niet begrijpt waarom iemand zo kan zijn. Probeer elkaar op een liefdevolle, open en transparante manier te ontmoeten.
Volg me op Social Media
Be First to Comment